Bij dakkant verrekijkers zijn de dakkantprisma's (ook wel pentaprisma's genoemd) achter elkaar geplaatst. Het licht gaat bijna in een lineare lijn door de verrekijker heen. Hierdoor kan dit type kijker compacter van formaat zijn.

Bij een porro-kijker wordt het beeld getransporteerd via een N-vormige knik, waarbij de prisma's en het objectief en oculair niet recht tegenoverelkaar staan, vandaar dat dit type over het algemeen breder is dan de dakkantkijker. Voordeel van deze opstelling is dat verrekijkers met een porroprisma wat meer diepteperceptie bieden.

Op een verrekijker staan altijd 2 getallen. Bijvoorbeeld de getallen 8x42 op een verrekijker houdt in dat de kijker een vergroting heeft van 8x en een objectief diameter van 42 mm, dit houdt in dat de de objecten die u bekijkt 8x dichterbij worden gehaald, en dat de objectieven (de lenzen aan de voorkant van de kijker) een diameter van 42 mm hebben. Als de diameter groter is, zal de verrekijker meer licht binnen laten, en je dus een helderder beeld hebt. De term diameter objectieven wordt ook wel aangeduid met effectieve opening van de frontlens.

Het gezichtsveld is de breedte die te zien met een verrekijker op een afstand van 1000 meter. Dit heeft alles te maken met de gezichtshoek die de kijker geeft. Hoe groter de gezichtshoek, hoe groter het gezichtsveld. Het gezichtsveld is uit te rekenen door de gezichtshoek met 17.5 te vermenigvuldigen. Een kijker met een gezichtshoek van 9.3 graden heeft dus een gezichtsveld op 1000m van 9.3x17.5 = 162.7

Coatings voorkomen reflectie en verstrooiing van licht. Daardoor verminderd het lichtverlies en geeft het een beter contrast. Onbehandeld glas kan tot 5% aan lichttransmissie verliezen. Een verrekijker bestaat uit meerdere glaslenzen en zou met onbehandeld glas dus enorm veel licht verliezen. Door een enkele laag anti-reflectie coating kan het verlies al met zo'n 1,5% terugbrengen. Door meerdere lagen van verschillende coatings kan het lichtverlies terug gebracht worden tot wel 0,2%. Een coating wordt aangebracht op het glas door de coating te verdampen. Dit gebeurt in een beschermde omgeving zodat er geen vuiligheid met de coating mee kan komen. Een beschadigde coating kan niet hersteld worden.

Als men een verrekijker op zo'n 30cm afstand van het oog tegen het licht houdt, dan wordt een lichtcirkel in de oculairs (de naar het oog gerichte lenzen) zichtbaar. De grootte van de uittredepupil verschilt per model verrekijker. De grootte van de lichtcirkel is te berekenen door het objectief diameter te delen door de vergroting. Bij een 8x42 verrekijker is de uittredepupil dus 42/8 = 5.25 mm.

Bij jonge mensen kan de pupil van het menselijk oog zich in het donker tot zo'n 7mm openen, bij helder licht sluit de pupil zich tot zo'n 2mm. Naarmate men ouder wordt zal de soepelheid van het pupil afnemen, waardoor de pupil zich in het donker nog slechts opent tot zo'n 5mm.

Uit voorgaande blijkt dat de aanschaf van een verrekijker met een uittredepupil groter dan 8mm geen toegevoegde waarde oplevert; het menselijk oog kan de grotere lichtvlek immers niet benutten.

De vorm van de uittredepupil is tevens een indicatie voor de kwaliteit van de verrekijker. Wanneer de uittredepupil perfect rond is duidt dit op een zeer goede kwaliteit van de lenzen. Bij een slechte kwaliteit van de lenzen is de uittredepupil niet perfect rond, maar hoekig of misvormd, wat resulteert in een verminderde lichtopbrengst en slechtere beeldkwaliteit