Bij dakkant verrekijkers zijn de dakkantprisma's (ook wel pentaprisma's genoemd) achter elkaar geplaatst. Het licht gaat bijna in een lineare lijn door de verrekijker heen. Hierdoor kan dit type kijker compacter van formaat zijn.

Bij een porro-kijker wordt het beeld getransporteerd via een N-vormige knik, waarbij de prisma's en het objectief en oculair niet recht tegenoverelkaar staan, vandaar dat dit type over het algemeen breder is dan de dakkantkijker. Voordeel van deze opstelling is dat verrekijkers met een porroprisma wat meer diepteperceptie bieden.

Als men een verrekijker op zo'n 30cm afstand van het oog tegen het licht houdt, dan wordt een lichtcirkel in de oculairs (de naar het oog gerichte lenzen) zichtbaar. De grootte van de uittredepupil verschilt per model verrekijker. De grootte van de lichtcirkel is te berekenen door het objectief diameter te delen door de vergroting. Bij een 8x42 verrekijker is de uittredepupil dus 42/8 = 5.25 mm.

Bij jonge mensen kan de pupil van het menselijk oog zich in het donker tot zo'n 7mm openen, bij helder licht sluit de pupil zich tot zo'n 2mm. Naarmate men ouder wordt zal de soepelheid van het pupil afnemen, waardoor de pupil zich in het donker nog slechts opent tot zo'n 5mm.

Uit voorgaande blijkt dat de aanschaf van een verrekijker met een uittredepupil groter dan 8mm geen toegevoegde waarde oplevert; het menselijk oog kan de grotere lichtvlek immers niet benutten.

De vorm van de uittredepupil is tevens een indicatie voor de kwaliteit van de verrekijker. Wanneer de uittredepupil perfect rond is duidt dit op een zeer goede kwaliteit van de lenzen. Bij een slechte kwaliteit van de lenzen is de uittredepupil niet perfect rond, maar hoekig of misvormd, wat resulteert in een verminderde lichtopbrengst en slechtere beeldkwaliteit